Εκτός όμως από τους ενήλικες τόσο τα παιδιά όσο και οι έφηβοι δικαιούνται να αντιμετωπίζουν δυσκολίες και οι γονείς θα πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν σημάδια που να καταδεικνύουν ένα πιθανό πρόβλημα και όχι να το προσπερνούν αποδίδοντάς το σε τυχόν παραξενιά τα ηλικίας που όπως εμφανίστηκε με την ίδια ευκολία θα εξαφανιστεί.
Ποιά είναι τα σημάδια όμως, τα οποία μπορούν και πρέπει να ενεργοποιήσουν τους γονείς και να τους κάνουν να αντιληφθούν ότι το παιδί τους χρειάζεται τη βοήθεια ψυχολόγου;
Το μικρό παιδί ή ο έφηβος και οι γονείς χρειάζεται να απευθυνθούν σε ειδικό όταν:
- Οι γονείς έχουν απορίες ή διαφωνίες σχετικά με την διαπαιδαγώγησή του
- Η οικογένεια έχει βιώσει μια δοκιμασία, όπως χωρισμό, ασθένεια, θάνατο κλπ. Αυτά τα γεγονότα έχουν επιπτώσεις στη ζωή του παιδιού και πολλές φορές η προληπτική επίσκεψη στον ειδικό αποτρέπει τυχόν μελλοντικούς κινδύνους
- Το παιδί αντιμετωπίζει πρόβλημα στην εξέλιξή του και πρέπει να γίνει αξιολόγηση της νοημοσύνης και των ικανοτήτων του
- Παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες, υπερκινητικότητα, διάσπαση στην προσοχή, τραυλισμό, ενούρηση μετά τα 5 χρόνια κ.α.
- Σχολική άρνηση και απότομη κάμψη στις σχολικές επιδόσεις
- Κακές σχέσεις με συνομηλίκους
- Αντικοινωνικότητα
- Απότομη αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες (αρχίζει να τρώει βουλιμικά ή, αντίθετα, παρουσιάζει ανορεξία)
- Δυσκολίες στον ύπνο (υπνηλία ή εφιάλτες ή αϋπνία)
- Κλείνεται στον εαυτό του
- Φοβίες
- Άγχος
- Ευερεθιστότητα
- Επιθετικότητα
- Ανυπακοή, δυσκολία οριοθέτησης
- Χαμηλή αυτοεκτίμηση
- Κατάθλιψη
- Μιλά για θάνατο
- Παίρνει ναρκωτικά ή άλλες ουσίες (π.χ. πίνει συστηματικά)
- Λέει ψέματα και γίνεται μυστικοπαθές
- Αυτοτραυματίζεται ή τραυματίζει κάποιον άλλο
- Εκδηλώνει τάσεις φυγής
- Παραβατική συμπεριφορά (κλοπές, βανδαλισμοί κ.λπ.)
- Φέρεται με ιδιαίτερα έντονη ανυπακοή στο σπίτι ή στο σχολείο
- Έχει φίλους με σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς
Με τη χρήση λοιπόν θεραπευτικών τεχνικών, λαμβάνοντας υπόψη φυσικά την αναπτυξιακή ηλικία και την ετοιμότητα του παιδιού, όπως παιγνιοθεραπεία, ζωγραφική, συζήτηση αλλά και τεχνικές, σε μεγαλύτερα παιδιά και εφήβους, που εφαρμόζονται στις θεραπείες ενηλίκων γίνεται προσπάθεια από την πλευρά του θεραπευτή να απελευθερώσει των ψυχικό κόσμο των παιδιών.
Δημιουργώντας ένα ασφαλές και σταθερό γι αυτά περιβάλλον όπου θα εκφράσουν τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους και με κατανόηση και σεβασμό στην προσωπικότητα του παιδιού και του εφήβου θα επιχειρηθεί η όσο το δυνατό πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση τους από την πλευρά του θεραπευτή έχοντας ως συνοδοιπόρο σε αυτή την εύθραυστη συνεργατική διαδικασία εκτός από το ίδιο το παιδί ή τον έφηβο και τους ίδιους τους γονείς.