Θα πρέπει να γνωρίζουμε πως για τα παιδιά μας λειτουργούμε πάντα ως πρότυπα και πολλές συμπεριφορές μας τυγχάνουν προϊόν μίμησης από τα παιδιά μας.
Τι γίνεται όμως αν κάποιες από τις συμπεριφορές μας δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση αλλά προς αποφυγή όπως αυτή του καπνίσματος;
Καταρχάς θα πρέπει να αποφεύγουμε το κάπνισμα σε χώρους στους οποίους παραβρίσκεται το παιδί και κυρίως κλειστούς χώρους (σπίτι, αμάξι) για λόγους κυρίως υγείας αλλά και θα πρέπει να προστατεύουμε τα παιδιά μας από χώρους στους οποίους υπάρχει καπνός όσο περισσότερο γίνεται.
Σε περίπτωση όμως που και εμείς είμαστε θύματα του εθισμού μας στο τσιγάρο και ερωτηθούμε από το παιδί μας γιατί καπνίζουμε οφείλουμε και πάλι με ειλικρίνεια και ψυχραιμία να εξηγήσουμε τους λόγους που μας οδήγησαν στην επιλογή μας αυτή και ότι είναι μεγάλο σφάλμα μας ότι καπνίζουμε αλλά και να αναλύσουμε τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει το τσιγάρο στην υγεία μας.
Επιπλέον θα πρέπει να προσφέρουμε στα παιδιά πρακτικούς λόγους για τους οποίους δεν θα πρέπει να καπνίζει κάποιος όπως π.χ. για να έχουν καλύτερες επιδόσεις στον αθλητισμό, για να μην μυρίζουν άσχημα, για να μην κουράζονται εύκολα κ.τ.λ.
Επίσης, θα πρέπει να τους υπενθυμίζουν πόσο καλύτερη είναι η καθημερινότητά μας χωρίς την εξάρτηση αυτή και χωρίς τα έξοδα που συνεπάγεται. Κυρίως όμως θα πρέπει να εστιαστούμε στην αποδοχή του σφάλματός μας από τη στιγμή που και εμείς καπνίζουμε και να υποσχεθούμε ότι παρόλο που είναι δύσκολο θα προσπαθήσουμε να το κόψουμε γιατί κάνει μεγάλο κακό στην υγεία. Αλλά αυτή η υπόσχεσή μας συνεπάγεται και προσπάθεια τήρησής της γιατί ας μην ξεχνάμε ότι αν ένα παιδί βλέπει τους γονείς του να έρχονται σε πλήρη αναντιστοιχία των όσων λένε με αυτά που κάνουν αυξάνονται οι πιθανότητες τα παιδιά να πειραματιστούν με την άσχημη αυτή συνήθεια των γονιών τους καθώς δε θα μπορέσουν να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν να κάνει κάποιος κάτι που δεν είναι τόσο καλό με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να μας μιμηθούν.